ಸವಿ..... ಸವಿ..... ನೆನಪು......ಸಾವಿರ ನೆನಪು..........

ನನ್ನ ಅಮ್ಮನ ಮನೆ....... ದಟ್ಟ ಕಾಡಿನ ಒಳಗೆ......... 3 ಮೈಲು ನಡೆದು.....ಶಾಲೆಗೆ ಬರಬೇಕಿತ್ತು...ಅದೆಷ್ಟೋ ದೂರ ಒಂದು ಕಡೆ ಕಾಡು....ಒಂದು ಕಡೆ ಕಾಫಿ ತೋಟ..... ಆಮೇಲೆ...... ಎರಡೂ ಬದಿಯೂ ತೋಟ , ಬಸ್ಸು ಏನೂ ಇರಲಿಲ್ಲ....... ಎಲ್ಲೋ ವಾಹನಗಳು ಅಪರೂಪಕ್ಕೆ ಓಡಾಡಿದರೆ ಆಯಿತು ಇಲ್ಲಾಂದ್ರೆ ಇಲ್ಲ..... ಆಗ ನಮ್ಮೂರಲ್ಲಿ ಆಟೋನೆ ಇರಲಿಲ್ಲ.......

ಹೀಗಿರುವಾಗ ನಾವು ಆ ದಾರಿಯಲ್ಲೇ ನಡೆದೇ ......ಶಾಲೆ ಕಾಲೇಜು ಮುಗಿಸಿದೆವು...... ಆಗೆಲ್ಲ.... ನನಗೆ... ನನ್ನ ಜೀವದ ಬಗ್ಗೆ ನನಗೆ ನಂಬಿಕೆ ಇರಲಿಲ್ಲ.... ಆನೆಗಳು ಓಡಾಡುವ ದಾರಿ....... ನಿರ್ಜನ ಪ್ರದೇಶ...... ಅಬ್ಬಾ ಈಗ ನೆನೆಸಿದರೆ....ಎದೆ ಜಿಲ್ಲೆನೆಸುತ್ತೆ...!!!

ಅಕ್ಕ ಪಕ್ಕ ನನ್ನ ತಂದೆಯ ಅಣ್ಣಂದಿರ ಮೂರು ಮನೆ ಇತ್ತು.... ಇವರಲ್ಲಿ ಎರಡು ಮನೆಯವರು ಮಾತ್ರ ನಮ್ಮೊಡನೆ ಶಾಲಾ-ಕಾಲೇಜು ಮುಗಿಸಿದವರು. ಕಾಲೇಜು ಮೆಟ್ಟಿಲು ಹತ್ತಿದ ಮೇಲೆ........... ಕ್ಲಾಸ್ ಬೇರೆ ಬೇರೆ ಆಗಿ ಬರುವಾಗ ಒಬ್ಬೊಬ್ಬರೇ ಆಗಿ ಬಿಡುತ್ತಿದ್ದೆವು........ನಮಗೆ .... ಮಾರ್ಚ್ - ಏಪ್ರಿಲ್ ಬಿಟ್ಟರೆ.... ವರ್ಷ ಪೂರ್ತಿ ಮಳೆಗಾಲ....... ಒದ್ದೆ ಲಂಗದಲ್ಲಿ.... ತಲೆ ಮೇಲೆ ನೆಪ ಮಾತ್ರಕ್ಕೆ ಕೊಡೆ ಇಟ್ಟು ಕೊಂಡು ಹೊಳೆ ಆದ ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಕಾಲಿನಲ್ಲಿ ನೀರು ಚಿಮ್ಮಿಸುತ್ತಾ ನಡೆದು ಬರುತಿದ್ದರೆ.... ಸ್ವರ್ಗಕ್ಕೆ ಮೂರೇ ಗೇಣು ನಿಜಕ್ಕೂ .... ಈ ಎಲ್ಲ ಸಂತೋಷಕ್ಕೆ ಭಾಗಿ ಆದವಳು ನನ್ನ ದೊಡ್ಡಪ್ಪನ ಮಗಳು ವಾಣಿ…….

ನನ್ನ ದೊಡ್ಡಪ್ಪನ ಮಗಳು ವಾಣಿ ನನ್ನ ಓರಗೆಯವಳು......... ಒಂದು ವರ್ಷ ಕ್ಲಾಸಿನಲ್ಲಿ ಮುಂದೆ ಇದ್ದಳು .... ಅಷ್ಟೇ.... ನನ್ನ ಕಾಲೇಜು ಮುಗಿದ ನಂತರ 2 ವರ್ಷ ಬೆಂಗಳೂರಿನ ಒಂದು ಚಾರ್ಟೆಡ್ ಅಕೌ೦ಟೆಡ್ಆಫಿಸ್ ನಲ್ಲಿ ಉದ್ಯೋಗದಲ್ಲಿದ್ದೆ...ಅವಳೂ... ಬೆಂಗಳೂರಿನಲ್ಲೇ....ಉದ್ಯೋಗ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದರೂ ಇಬ್ಬರು ಪರಸ್ಪರ ಒಮ್ಮೆಯೂ ಭೇಟಿ ಮಾಡಿರಲಿಲ್ಲ.... ಆದರೆ... ನನಗೆ ಮದುವೆ ಗೊತ್ತಾದಾಗ ಓಡೋಡಿ ಬಂದಿದ್ದಳು ನನ್ನ ಇಂದಿರಾ ನಗರದ ಹಾಸ್ಟೆಲ್ಗೆ ....... ಒಂದು ಚೀಟಿಯೊಡನೆ........ ಅದನ್ನು ಈಗ ನಿಮಗಾಗಿ ನಿಮ್ಮ ಮುಂದೆ ಬಿಚ್ಚಿಡುತಿದ್ದೇನೆ................... ಏಪ್ರಿಲ್ 24 ಕ್ಕೆ ನಮ್ಮ ಮದುವೆ ಆಗಿ 4 ವರ್ಷ.... ಆ ಸವಿ ನೆನಪಲ್ಲಿ....ಓದಿ ಅಭಿಪ್ರಾಯಿಸುತ್ತೀರಲ್ಲ....

ವಸಂತ ಕಾಲ ಬಂದಾಗ.................

ನಿನ್ನೆ ಮೊನ್ನೆಯಂತಿದೆ, ಆ ದಿನಗಳು,
ಅಲ್ಲಲ್ಲ ಆ ಎರಡು ದಶಕಗಳು....
ಚಪ್ಪಲಿ ಹಾಕದ, ನೆನೆದ ಲಂಗದ...
ಹುಡುಗರು.... ನಾವಿನ್ನು ಶಾಲೆಯತ್ತ....
ನಡೆಯುತ್ತಿದ್ದ... ಆ ಅಭದ್ರ ಕಾಲವದು...

ಮಳೆ ಸುರಿಯುತ್ತಲಿರುತ್ತದೆ.....
ಅಗಾಗ ತನ್ನ ಕರ್ತವ್ಯವೆಂಬಂತೆ...
ಮಾವು ಚಿಗುರುಗಳು ಕೂಡ.....
ತಾನೇನು ಕಡಿಮೆ ಎನ್ನುತ್ತವೆ....
ಬಾಗಿದ ತೆನೆ ಎದೆಯುಬ್ಬಿಸಿ......ಸವಾಲೋಡ್ಡುತ್ತಾ...
ಈ ಕಾಲಚಕ್ರ ಸಾಗಿದೆ.... ಸಾಗುತಲಿದೆ...

ಎನಗೆ ಮತ್ತೆ ನೆನಪಾಗುತಿದೆ...
ಆ ದಿನಗಳು....ಹುಡುಕುತ್ತೇನೆ...
ಸುರಿವ ಮಳೆಯಲಿ... ಚಿಗುರು ಮಾವಲಿ.....
ತಲೆಬಾಗಿದ ತೆನೆಯಲಿ......

ಊಹೂಂ ತಲೆಯಾದಿಸುತ್ತವೆ ಅವು.,
ಮತ್ತೆ ಬಾರವೂ.. ಆ ದಿನಗಳು....
ವರ್ತಮಾನದಲ್ಲಿ ಭೂತವರಸ ಬೇಡ
ವ್ಯರ್ಥ ಮಾನವ... ನಡೆ ಮುಂದೇ ನೀ....

ಚಕ್ರವದೇ ತಿರುಗಲಿದೆ... ನಾವು.,
ಬಂದಾಗೆಲ್ಲ... ಕಪ್ಪು ಕಾಫಿ...
ಭೀಡೆ.. ನಗು, ಊಟ ಹೊಟ್ಟೆಗೆ....
ಇರಲಿರಲಿ.... ನಾವಿದ್ದೇವೆ...ಒಡ್ಡೋಲಗದ
ನಿರೇಕ್ಷೆಯಲಿ....ತಯಾರಗುತ್ತಿರುವೆ.....ತಾನೇ....
ನೀ ನಸು ನಾಚಿಕೆಯಲಿ......?

ಯಾಕೊ ಏನೋ...... ನನ್ನ ಬ್ಲಾಗ್ ಗೆ ಬಂದ ಕಾಮೆಂಟ್ ಗೆ ಉತ್ತರಿಸಲೇ ಆಗ್ತ ಇಲ್ಲ.......ಅದಕ್ಕೆ.......ಇಲ್ಲಿ ಬರಿತಾ ಇದ್ದೀನಿ........

ಧನ್ಯವಾದಗಳು ಮಲ್ಲಿಯಣ್ಣ........ಮೆರೆತ್ತರಕ್ಕೆ ಬೆಳದರೂ ನನ್ನಂತಹ ಪುಟ್ಟ ಗರಿಕೆ ಗಿಡವನ್ನು ಪ್ರೋತ್ಶಾಹಿಸುತ್ತೆರಲ್ಲ.....ಥ್ಯಾಂಕ್ಯು ವೆರಿ ಮಚ್ ......

***************************************************

ನಮಸ್ತೆ... ಮನಸ್ಸು...."ಹೀಗೆ ಬರೆಯುತಿರಿ......" ಇಂತಹ ಮಾತುಗಳೇ ಬರೆಯದವರನ್ನು ಬರೆಸುವುದು.....ಧನ್ಯವಾದಗಳು........
*****************************************************

ನಿಜ ಧರಿತ್ರಿ......ಅಮ್ಮನ ಬಗ್ಗೆ....ಎಷ್ಟು ಹೇಳಿದ್ರು ಕಡಿಮೇನೆ.......ಈಗಲೂ ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ಅಮ್ಮನ ಹತ್ರ ಜಗಳ ಮಾಡ್ತೀನಿ....ಆದ್ರೆ....ಒಬ್ಬಳೇ ಇರುವಾಗ...... ಭಯ ಆಗುತ್ತೆ.....ಅಮ್ಮನ ಆದಷ್ಟು....ಖುಷಿಲಿ ಇರುವಂತೆ.....ನೋಡ್ಕೋ ಬೇಕು ಇಲ್ಲಾಂದ್ರೆ......ಆ..... ಕೊರಗನ್ನು...ಹೇಗೆ ಮಾಡಿದ್ರು ಹೊಗಿಸೋಕ್ಕೆ ಆಗೋಲ್ಲ ಅಂತನಿಸುತ್ತೆ....